Sunday, February 11, 2007

ఆమె

నిండు పున్నమి వేళ
పండు వెన్నెల అలిగిందట!
చంద్రుడు "తన అందం" తో, గర్వం తో
ఇంకెవరి మీదో మనసుపడి
అంబరమంతా చెలరేగిపోతున్నాడట!

అసూయతో రగిలిపోతున్న
వెన్నెల-
ఆమెను కప్పేసిందట, కమ్మేసిందట!

అమాయకురాలు!
వెన్నెల్లేని వన్నె లాడి తో-

వన్నె లేని సంగమం లో-
దివి లాభం లేదని
భువి కేగాయట,
ఆమె కన్నుల్లోనే ఉండిపోదామని
తరలొచ్చేసాయట తారలు!

ఉన్న ఆ ఒంటరి మేఘం
పన్నీరై కురిసిపోయిందట,
ఆమెను తడిపేసి మురిసిపోయిందట!

****

ఇలా మేనంతా వెన్నెలతో,
అలా కన్నుల్లో తారలతో,
పన్నీటి జల్లుల్లో తడిసి
ఉన్నాటి ఆమె కౌగిట్లో...
రసకేళి విన్యాసం లో-
నాకు తెలీలేదు...

ఆ వెన్నెల, తారలు, మేఘం
తమతో ఆకాశమంత శూన్యం కూడా తెచ్చాయని!

2-10-07

యోగానంద్

5 comments:

Subrahmanyam Mula said...

poem is ok.

Yoga said...

idi konchem edit chEstaa...taravaata...usual

Yoga said...

usual gaa alaa minor eidts chestoo unTaa...

aaaalu said...

Hello Yoganand,

As the saying goes, "When it rains...it pours". These many all of a sudden.

I liked this one very much. Hiku are to be modified.

Wishing you to be more and more prolific.....

Yoga said...

Thanks Adi