చితిమంట
ఆ అబద్ధపు నవ్వుల్ని కన్నా
అసంబద్ధ మాటల్నీ విన్నా...
గోడల్లేని గదిలో
ఊసల్లేని జైలు లో
బందీ వై చిక్కినపుడు
గమనిస్తూ...
అనుగమిస్తూనే ఉన్నా!
బాడిగానికి నన్నిచ్చి
ఊడిగానికి మేనిచ్చి
నల్ల కళ్ళ జోడుతో
కల్ల ముసుగు తొడుగుతో
నిత్యం మారే నీ రూపం
అద్దం లో చిక్కినపుడు
గమనిస్తూ...
అనుగమిస్తూనే ఉన్నా!
నీ శోష జీవనం లో
దిశ లేని పయనం లో
భీష్మించిన ఉరుములకీ,
గ్రీష్మించిన సుడిగాలికీ,
నాఘోష మూగవోయె
నా దశ ఆరిపోయె!
***
తుది పయనం చేరువవగ
నల్ల కళ్ళజోడు వదిలి
కల్ల ముసుగు తొడుగు వదిలి
నువ్వు నువ్వు గానున్నపుడు
నన్ను గుర్తించావా!
నీ మదిలోని దీపాన్ని
చితిమంటతో వెలిగించావా!
(నీ) చితిమంటతో వెలిగించావా!
2-05-07
యోగానంద్
3 comments:
Hello Yoganand,
Yet another good one.
The irony of this world, as I believe, is that people are very good individually. But, collectively they make everyone behave just the way you have emoted there.
Waiting for a new one, more eagerly now than ever.
Thanks Adi.
I did not think in collective terms when writing this. Interesting thought you put here.
I meant it more like a conversation with the heart.
Perhaps if we thought process is expanded beyond individual, it could encompass the thought process collectively.
Yes...that's true.
Post a Comment